IC 1795 The Fish Head Nebula - Mgławica „Głowa ryby” IC 1795

APM - Teleskop APO SD Refraktor 152mm F/6 on Skywatcher EQ6-R Pro 45 x 360s. Explore Scientific Camera 26MB

Dla niektórych mgławica ta wygląda jak głowa ryby. Jednak ten kolorowy kosmiczny portret naprawdę przedstawia świecący gaz i przesłaniające go chmury pyłu w IC 1795 - regionie formowania się gwiazd, znajdującym się w północnym gwiazdozbiorze Kasjopei. 

IC 1795, położona niedaleko słynnej Gromady Podwójnej Gwiazd w Perseuszu NGC 869 i NGC 884, znajduje się obok IC 1805, Mgławicy Serce, jako część kompleksu obszarów gwiazdotwórczych leżących na skraju dużego obłoku molekularnego. 

Znajdujący się w odległości nieco ponad 6000 lat świetlnych większy kompleks gwiazdotwórczy rozciąga się wzdłuż ramienia spiralnego Perseusza naszej Galaktyki Drogi Mlecznej. W tej odległości obraz ten obejmowałby około 70 lat świetlnych w poprzek IC 1795.

Źródło: NASA https://science.nasa.gov/ic-1795-fishhead-nebula

Więcej o tym obiekcie https://pl.wikipedia.org/wiki/NGC_1795

IC 1795 The Fish Head Nebula - Mgławica „Głowa ryby” IC 1795

04.09.2024

Blogeinträge

NGC 7129 Reflection Nebula in Cepheus / Mgławica refleksyjna w gwiazdozbiorze Cefeusza

APM - Teleskop APO SD Refraktor 152mm F/6 auf Skywatcher EQ6-R Pro 25 x 360s. Explore Scientific 26MB Camera

NGC 7129 to mgławica refleksyjna znajdująca się w odległości 3300 lat świetlnych w gwiazdozbiorze Cefeusza. Młoda gromada otwarta jest odpowiedzialna za oświetlenie otaczającej ją mgławicy. Ostatnie badania wskazują, że gromada zawiera ponad 130 gwiazd mających mniej niż 1 milion lat.[potrzebne źródło] NGC 7129 znajduje się zaledwie pół stopnia od pobliskiej gromady NGC 7142. Mgławica ma kształt pąka róży; młode gwiazdy wydmuchały dużą, dziwnie ukształtowaną bańkę w obłoku molekularnym, który otaczał je w momencie narodzin. Różowy kolor pochodzi od świecących ziaren pyłu na powierzchni bańki, które są podgrzewane przez intensywne światło młodych gwiazd znajdujących się wewnątrz. Światło ultrafioletowe i widzialne wytwarzane przez młode gwiazdy jest pochłaniane przez otaczające je ziarna pyłu. W wyniku tego procesu są one podgrzewane i uwalniają energię w dłuższych falach podczerwonych, co zostało sfotografowane przez Kosmiczny Teleskop Spitzera. Czerwonawe kolory na fałszywym obrazie w podczerwieni sugerują dystrybucję bogatego w węglowodory materiału molekularnego. Znacznie chłodniejszy obłok molekularny na zewnątrz bańki jest w większości niewidoczny dla Spitzera. Jednakże, trzy bardzo młode gwiazdy w pobliżu centrum mgławicy wysyłają strumienie gazu naddźwiękowego do obłoku. Zderzenia tych strumieni podgrzewają cząsteczki tlenku węgla w mgławicy. Powoduje to złożoną mgławicowość, która wygląda jak łodyga pąka róży.

NASA Młode słońca wciąż znajdują się w zapylonej NGC 7129, oddalonej o około 3000 lat świetlnych w kierunku królewskiego gwiazdozbioru Cefeusza. Chociaż gwiazdy te są w stosunkowo młodym wieku, liczącym zaledwie kilka milionów lat, prawdopodobne jest, że nasze Słońce uformowało się w podobnym gwiezdnym żłobku około pięć miliardów lat temu. Najbardziej widoczne na ostrym obrazie są piękne niebieskawe obłoki pyłu, które odbijają młodzieńcze światło gwiazd. Ale zwarte, głęboko czerwone półksiężyce są również markerami energetycznych, młodych obiektów gwiezdnych. Znane jako obiekty Herbig-Haro, ich kształt i kolor są charakterystyczne dla świecącego gazu wodorowego wstrząsanego przez dżety wypływające z nowo narodzonych gwiazd. Jaśniejsze, rozciągnięte włókna czerwonawej emisji mieszające się z niebieskawymi chmurami są spowodowane przez ziarna pyłu skutecznie przekształcające niewidzialne ultrafioletowe światło gwiazd w widzialne światło czerwone poprzez fotoluminescencję. Ostatecznie pierwotny gaz i pył w tym regionie ulegną rozproszeniu, a gwiazdy oddalą się od siebie, gdy luźna gromada będzie krążyć wokół centrum Galaktyki. Przetwarzanie tego niezwykłego złożonego obrazu ujawniło słabe czerwone pasma emisji w prawym górnym rogu. Zostały one niedawno uznane za prawdopodobną pozostałość po supernowej i są obecnie analizowane przez Bo Reipurtha (Uniwersytet Hawajski), który uzyskał dane obrazu z teleskopu Subaru. Przy szacowanej odległości NGC 7129, ten teleskopowy widok obejmuje ponad 40 lat świetlnych.

NASA https://apod.nasa.gov/apod/ap160829.html

Wikipedia https://pl.wikipedia.org/wiki/Messier_92

NGC 7129 Reflection Nebula in Cepheus / Mgławica refleksyjna w gwiazdozbiorze Cefeusza

28.05.2024

Blogeinträge

Messier 92 Globular Cluster in Hercules - Gromada kulista M92 w Herkulesie

APM - Teleskop APO SD Refraktor 152mm F/6 auf Skywatcher EQ6-R Pro 50 x 360s. Explore Scientific 26MB Camera

Messier 92 Globular Cluster (również M92 lub NGC 6341) – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Herkulesa, jedna z najjaśniejszych gromad kulistych na ziemskim niebie. Odkrył ją 27 grudnia 1777 roku Johann Elert Bode, 18 marca 1781 roku niezależnie odkryta i skatalogowana przez Charles’a Messiera razem z 8 obiektami Gromady galaktyk w Pannie (M84-M91). Jako gromada gwiazd M92 została sklasyfikowana przez Williama Herschela w 1783 roku. M92 znajduje się w odległości ok. 26,7 tysiąca lat świetlnych i zbliża się z prędkością 112 km/s. Średnica gromady wynosi około 109 lat świetlnych. Na podstawie jej masy, przyjmując jako średnią gwiazdę o masie Słońca, liczba gwiazd szacowana jest na 330 tysięcy.Znanych jest jedynie 16 gwiazd zmiennych należących do M92, 14 z nich należy do typu RR Lyrae. Zaobserwowano tylko jedną gwiazdę podwójną zaćmieniową należącą do gromady (typ W Ursae Majoris). Messier 92 jest jedną z najstarszych i najmniej metalicznych gromad kulistych Drogi Mlecznej. Jej wiek był szacowany na 14,2 ± 1,2 mld lat, co nawet przy dolnej granicy zakresu błędu dawało 13,0 mld lat[1]. Najnowsze oszacowania wskazują jednak, że wartość ta może być mniejsza i wynosić około 12,5 mld lat.

NASA Znajdująca się w północnym gwiazdozbiorze Herkulesa gromada kulista - kula gwiazd krążąca wokół galaktycznego jądra niczym satelita - została po raz pierwszy odkryta przez astronoma Johanna Elerta Bode w 1777 roku. Messier 92 jest jedną z najjaśniejszych gromad kulistych w Drodze Mlecznej i jest widoczna gołym okiem w dobrych warunkach obserwacyjnych. Jest ona bardzo gęsto wypełniona gwiazdami, zawierając ich łącznie około 330 000. Jak to jest charakterystyczne dla gromad kulistych, dominującymi pierwiastkami. W Messier 92 są wodór i hel, z jedynie śladowymi ilościami innych pierwiastków. W rzeczywistości jest to tak zwana gromada kulista typu Oosterhoffa II (OoII), co oznacza, że należy ona do grupy gromad ubogich w metale - dla astronomów metale to wszystkie pierwiastki cięższe od wodoru i helu. Badając skład gromad kulistych takich jak Messier 92, astronomowie mogą określić ich wiek. Messier 92 jest nie tylko jasna, ale także stara - jest jedną z najstarszych gromad gwiazd w Drodze Mlecznej, a jej wiek jest niemal równy wiekowi Wszechświata.

NASA https://science.nasa.gov/image-detail/all-that-glitters-2/

Wikipedia https://pl.wikipedia.org/wiki/Messier_92

Messier 92 Globular Cluster in Hercules - Gromada kulista M92 w Herkulesie

13.05.2024

Blogeinträge

NGC 6888 Crescent Nebula - Caldwell 27 Mgławica Półksiężyc albo Rożek

APM - Teleskop APO SD Refraktor 152mm F/6 auf Skywatcher EQ6-R Pro Altair Astro Camera 50 x 600 SII, OIII, Ha

NGC 6888 znana również jako Mgławica Półksiężyc, ma średnicę około 25 lat świetlnych i jest rozdmuchiwana przez wiatry z centralnej, jasnej, masywnej gwiazdy. Atomy tlenu wytwarzają niebiesko-zielony odcień, który wydaje się otaczać szczegółowe fałdy i włókna. Widoczna w mgławicy centralna gwiazda NGC 6888 jest sklasyfikowana jako gwiazda Wolfa-Rayeta (WR 136). Gwiazda zrzuca swoją zewnętrzną otoczkę w silnym wietrze gwiazdowym, wyrzucając równowartość masy Słońca co 10 000 lat. Złożone struktury mgławicy są prawdopodobnie wynikiem interakcji tego silnego wiatru z materiałem wyrzuconym we wcześniejszej fazie. Spalająca paliwo w ogromnym tempie i znajdująca się pod koniec swojego gwiezdnego życia gwiazda powinna ostatecznie zgasnąć z hukiem w spektakularnej eksplozji supernowej. Znajdująca się w bogatym w mgławice gwiazdozbiorze Cygnusa, NGC 6888 jest oddalona od nas o około 5000 lat świetlnych.

Caldwell 27, skatalogowana również jako NGC 6888, została odkryta przez Williama Herschela w 1792 roku. Ta gwiezdna strefa rozpadu znajduje się w naszej galaktyce, około 4700 lat świetlnych od Ziemi, w gwiazdozbiorze Łabędzia (Cygnus).Aby uzyskać najlepszy widok, obserwuj Caldwell 27 za pomocą umiarkowanego lub dużego teleskopu wyposażonego w filtr zanieczyszczenia światłem późnym latem na półkuli północnej (lub zimą na półkuli południowej).Przy magnitudzie 8,8 mgławica Półksiężyc nie jest widoczna gołym okiem - ale gdyby tak było, pojawiłaby się na niebie jako elipsa o wielkości jednej czwartej Księżyca w pełni. W przyszłości powłoka mgławicy może zostać ściśnięta i ponownie zacząć świecić, tym razem, gdy potężna fala uderzeniowa przesunie się na zewnątrz od gwiazdy Wolfa-Rayeta, gdy ta całkowicie zniszczy się w eksplozji supernowej.

NASA

https://science.nasa.gov/mission/hubble/science/explore-the-night-sky/hubble-caldwell-catalog/caldwell-27/

NASA https://apod.nasa.gov/apod/ap210617.html

Wikipedia https://en.wikipedia.org/wiki/Crescent_Nebula

NGC 6888 Crescent Nebula - Caldwell 27 Mgławica Półksiężyc albo Rożek

04.05.2024

Blogeinträge