/

NEW GREAT RELEASES : PIANO EXPLORATIONS 2022

Listen in Spotify, Deezer, iTunes, Tidal, Qobuz, YouTube Music, Amazon Music, Shazam and more

Messier 3: Gromada kulista w gwiazdozbiorze Psów Gończych - Globular Cluster of stars in the northern constellation of Canes Venatici

Messier 3, M3, Globular Clusetr M3, NGC 5272, gromada kulista, Messier, Charles Messier, NASA, ESA, SCI

Messier 3 -  (znana także jako M3 lub NGC 5272) – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Obiekt został odkryty przez Charles’a Messiera 3 maja 1764 roku. Jest to jedna z największych i najjaśniejszych gromad, składa się z ponad pół miliona gwiazd. Na niebie M3 odnajdziemy na południowym krańcu konstelacji Psów Gończych, przy granicy z Warkoczem Bereniki i Wolarzem, 12° na północny zachód od Arktura. Znajduje się około 33 900 lat świetlnych od Ziemi, ma kulisty kształt o średnicy 160 lat świetlnych[1]. Obserwowana wielkość gwiazdowa M3 wynosi 6,2m i w bardzo dobrych warunkach obiekt jest widoczny nieuzbrojonym okiem. W gromadzie tej znajduje się wyjątkowo dużo gwiazd zmiennych.



Gromada kulista M3 była pierwszym obiektem w katalogu Messiera, który został odkryty przez samego Charlesa Messiera. Messier zauważył gromadę w 1764 roku, myląc ją z mgławicą bez żadnych gwiazd. To nieporozumienie dotyczące natury M3 zostało skorygowane w 1784 roku, kiedy William Herschel był w stanie zidentyfikować poszczególne gwiazdy gromady. Dziś wiadomo, że zawiera ona ponad 500 000 gwiazd.


M3 wyróżnia się tym, że zawiera więcej gwiazd zmiennych niż jakakolwiek inna znana gromada. Jasność gwiazdy zmiennej zmienia się w czasie. W przypadku niektórych gwiazd zmiennych ich okres odnosi się do ich jasności wewnętrznej, więc astronomowie mogą wykorzystać wahania jasności tych gwiazd do oszacowania ich odległości. Sprawia to, że są one niezwykle przydatne do pomiaru odległości do obiektów głębokiego nieba. M3 zawiera co najmniej 274 gwiazdy zmienne. Gromada znajduje się 34 000 lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Canes Venatici. Jej jasność pozorna wynosi 6,2 i można ją dostrzec za pomocą lornetki. Najlepszy czas na obserwacje M3 to maj.


Źródła 


Wikipedia: 

https://en.wikipedia.org/wiki/Messier_3

SCI


https://www.sci.news/astronomy/hubble-messier-3-07068.html


NASA

https://science.nasa.gov/mission/hubble/science/explore-the-night-sky/hubble-messier-catalog/messier-13/


Messier Catalog https://science.nasa.gov/mission/hubble/science/explore-the-night-sky/hubble-messier-catalog/

26.03.2024

Blogeinträge

Messier 13: Gromada Herkulesa  - Great Globular Cluster in Hercules

Messier 13 or M13 (also designated NGC 6205 and sometimes called the Great Globular Cluster in Hercules, the Hercules Globular Cluster, or the Great Hercules Cluster), is a globular cluster of several hundred thousand stars in the constellation of Hercules.

M13 lub Gromada Herkulesa - znana również jako Messier 13, M13 lub NGC 6205 – gromada kulista w gwiazdozbiorze Herkulesa. Została odkryta w 1714 roku przez Edmonda Halleya. 1 czerwca 1764 roku Charles Messier dodał ją do swego katalogu jako M13.


M13 jest gromadą o średnicy około 145 lat świetlnych i znajduje się w odległości 25,1 tysiąca lat świetlnych od Ziemi. Jako obiekt o jasności 5,8 magnitudo, zajmujący na niebie obszar 20 minut kątowych, Gromada Herkulesa jest widoczna nieuzbrojonym okiem tylko w bardzo sprzyjających warunkach. Za pomocą teleskopu o aperturze 100 mm można rozróżnić pojedyncze gwiazdy. Jest największą i najjaśniejszą gromadą kulistą północnej półkuli nieba[5]. W jądrze znajdują się trzy połączone ciemne pasma zwane Śmigłem[6].

Zawiera kilkaset tysięcy gwiazd, być może nawet około miliona.


W pobliżu, 28 minut kątowych na północny wschód, widoczna jest galaktyka NGC 6207.

W 1974 za pomocą radioteleskopu w Arecibo w kierunku gromady została wysłana zapisana w kodzie binarnym wiadomość zawierająca kilka podstawowych informacji na temat ludzkości i jej wiedzy, tzw.


Angielski astronom Edmond Halley, najbardziej znany z rozpoznania okresowości komety noszącej jego imię, odkrył M13 w 1714 roku. Gdy Charles Messier dodał M13 do swojego katalogu w 1764 roku, był przekonany, że mgławicowy obiekt nie zawiera żadnych gwiazd. Ponieważ są one tak gęsto upakowane, poszczególne gwiazdy gromady zostały rozdzielone dopiero w 1779 roku. W pobliżu jądra tej gromady gęstość populacji gwiazd jest około sto razy większa niż gęstość w sąsiedztwie naszego Słońca. Gwiazdy te są tak zatłoczone, że mogą czasami wpadać na siebie, a nawet tworzyć nową gwiazdę. Powstałe w ten sposób "błękitne marudery" wydają się być młodsze niż inne gwiazdy w ich bezpośrednim sąsiedztwie i są bardzo interesujące dla astronomów.


Źródła 


Wikipedia: 

https://en.wikipedia.org/wiki/Messier_13


NASA

https://science.nasa.gov/mission/hubble/science/explore-the-night-sky/hubble-messier-catalog/messier-13/

24.03.2024

Blogeinträge

NGC 2174 - Monkey Head Nebula - Mglawica Glowa Malpy

NGC 2174, Monkey Head Nebula, Mglawica Glowa Malpy. Astrofotografia, Astrofotografie, Astrophotography, Kosmos, Universum, Hubble telecsope, James Webb Telescope, Explore Scientific, NASA, ESA

Mgławica Głowa Małpy - NGC 2174 – obszar H II (również mgławica emisyjna) znajdujący się w konstelacji Oriona. Został odkryty 6 lutego 1877 przez Édouarda Stephana. Znajduje się w odległości około 6400 lat świetlnych od Ziemi.


NGC 2174 otacza gromadę otwartą młodych gwiazd NGC 2175. Mgławica ta zajmuje obszar nieba większy od Księżyca w pełni. Kosmiczny Teleskop Hubble'a wykonał wąskopasmowe zdjęcie mgławicy, gdzie pod kanał zielony zdjęcia przypisana jest emisja wodoru (w rzeczywistości czerwień), pod kanał czerwony emisja siarki (daleka czerwień), a pod kanał niebieski - tlenu (zieleń). Natomiast w świetle widzialnym obraz NGC 2174 jest zdominowany przez czerwone świecenie wodoru.


NASA: „Masywne, nowo powstałe gwiazdy znajdujące się w pobliżu środka mgławicy (i po prawej stronie na tym zdjęciu) rozbijają pył znajdujący się w mgławicy. Światło ultrafioletowe z tych jasnych gwiazd pomaga rzeźbić pył w gigantyczne słupy. Mgławica składa się głównie z wodoru, który ulega jonizacji pod wpływem promieniowania ultrafioletowego. Gdy cząsteczki pyłu międzygwiazdowego są ogrzewane przez promieniowanie gwiazd w centrum mgławicy, nagrzewają się i zaczynają świecić w podczerwieni.”


Źródła 


Wikipedia: 

https://pl.wikipedia.org/wiki/NGC_2174, https://en.wikipedia.org/wiki/NGC_2174


NASA

https://science.nasa.gov/image-detail/new-hubble-image-of-ngc-2174/

https://hubblesite.org/contents/media/images/2014/18/3336-Image.html


ESA: https://esahubble.org/images/heic1406b/

08.02.2024

Blogeinträge

Galaktyka Cygaro - Cigar Galaxy - Messier 82

Messier 82 - Cigar Galaxy, Galaktyka Cygaro, Zigarrengalaxie,  NGC 3034,

M82 lub Galaktyka Cygaro  - galaktyka spiralna z poprzeczką w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy. 


W zakresie podczerwieni jest najjaśniejszą galaktyką na niebie. Messier 82 jest galaktyką gwiazdotwórczą, zachodzi w niej intensywny proces powstawania nowych gwiazd. Galaktyka ta należy do grupy galaktyk M81. Galaktyka Cygaro znajduje się w odległości około 12 milionów lat świetlnych od Ziemi i oddala się z prędkością około 50 km/s. Jej wymiary obserwowane wynoszą 11,2' × 4,3', jasność obserwowana około 8,4m. Podobnie jak NGC 5195 i NGC 5128 (Centaur A), M82 jest znacznie jaśniejsza w podczerwieni niż w świetle widzialnym.


NASA: M82 świeci jasno w podczerwieni i jest niezwykła ze względu na swoją aktywność formowania się gwiazd. Galaktyka Cygaro doświadcza oddziaływań grawitacyjnych ze swoim galaktycznym sąsiadem, M81, powodując niezwykle wysokie tempo formowania się gwiazd - wybuch gwiazd.

jądro M82. 


Wokół centrum galaktyki młode gwiazdy rodzą się 10 razy szybciej niż w całej naszej galaktyce Drogi Mlecznej. Promieniowanie i energetyczne cząstki z tych nowo narodzonych gwiazd wbijają się w otaczający gaz, a powstały w ten sposób wiatr galaktyczny spręża wystarczającą ilość gazu, aby utworzyć miliony kolejnych gwiazd. Szybkie tempo powstawania gwiazd w tej galaktyce w końcu zostanie samoograniczone. Gdy formowanie się gwiazd stanie się zbyt intensywne, zużyje lub zniszczy materiał potrzebny do wytworzenia większej liczby gwiazd. Gwiezdny wybuch ustąpi, prawdopodobnie za kilkadziesiąt milionów lat.


M82 została odkryta, wraz ze swoją sąsiadką M81, przez niemieckiego astronoma Johanna Elerta Bode w 1774 roku. Znajdująca się w odległości 12 milionów lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy, M82 ma jasność 8,4 i jest najlepiej widoczna w kwietniu. Chociaż jest ona widoczna jako plama światła w lornetce w tym samym polu widzenia co M81, do dostrzeżenia jądra galaktyki potrzebne są większe teleskopy.


Źródła 


Wikipedia: 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Galaktyka_Cygaro


NASA

https://science.nasa.gov/mission/hubble/science/explore-the-night-sky/hubble-messier-catalog/messier-82/

Messier 82 - Cigar Galaxy, Galaktyka Cygaro, Zigarrengalaxie,  NGC 3034,

06.02.2024

Blogeinträge

Podwójna gromada Perseusza NGC 869 i NGC 884, The Double Cluster in Perseus

Podwójna gromada Perseusza NGC 869 i NGC 884, The Double Cluster in Perseus
Podwójna gromada Perseusza NGC 869 i NGC 884, The Double Cluster in Perseus

Podwójna gromada Perseusza (znana również jako h+χ Persei oraz Rękojeść Miecza[1]) – gromada utworzona przez dwie gromady otwarte NGC 869 oraz NGC 884. Znajduje się w gwiazdozbiorze Perseusza.


Podwójna gromada Perseusza została po raz pierwszy skatalogowana przez greckiego astronoma, Hipparcha, choć z pewnością była obserwowana już znacznie wcześniej. Wynika to z faktu, że gromada ta jest widoczna gołym okiem.


Obie gromady znajdują się w odległości ponad 7000 lat świetlnych od Ziemi, jednak od siebie są oddalone już tylko o setki lat świetlnych. Kolejną cechą łączącą te gromady jest ich podobny wiek, który można ocenić na podstawie właściwości poszczególnych gwiazd obu gromad. Są one stosunkowo młodymi grupami, NGC 869 ma 5,6, a NGC 884 3,2 miliona lat według Katalogu nieba 2000. Dla porównania, wiek Plejad szacuje się na 75 do 150 milionów lat. NGC 869 do Ziemi zbliża się z prędkością 22 km/s, a NGC 884 zbliża się z podobną prędkością 21 km/s. Obie gromady zawierają gwiazdy znacznie młodsze i gorętsze od Słońca. Dowodzi to, że te dwie gromady powstały najprawdopodobniej z tego samego obszaru formowania gwiazd.

Każda z nich zajmuje na niebie obszar o wielkości kątowej odpowiadającej wielkości Księżyca w pełni. NGC 869 jest jaśniejsza i zawiera więcej gwiazd (około 200) niż NGC 884, która z kolei jest bardziej rozproszona. Większość gwiazd w gromadach jest niebieskobiała, ale w obrębie i w pobliżu NGC 884 znajduje się kilka czerwonych olbrzymów. Przez lornetkę można zobaczyć zakrzywiony warkocz gwiazd wybiegający na północ w stronę dużego skupiska gwiazd zwanego gromadą 


Znajdująca się w odległości jakichś 7 tysięcy lat świetlnych, para otwartych, galaktycznych gromad gwiazd jest łatwym celem obserwacji lornetkowych, gdyż z ciemnych terenów jest widoczna nawet gołym okiem. Skatalogowana została już w 130 roku p.n.e. przez greckiego astronoma, Hipparchusa. Obecnie znana jest jako h i chi Persei, albo NGC 869 (z lewej) oraz NGC 884. Same gromady oddalone są od siebie zaledwie o kilkaset lat świetlnych i zawierają gwiazdy znacznie młodsze i gorętsze, niż nasze Słońce. Oprócz bliskości, gromady łączy również podobny ich wiek, wynikający z właściwości poszczególnych ich gwiazd. Jest to dowód na to, że obie gromady powstały najpewniej z tego samego obszaru formowania gwiazd.



Źródła 


Wikipedia: https://pl.wikipedia.org/wiki/Podwójna_gromada_Perseusza

NASA https://www.starobserver.org/ap201118/


http://apod.pl/apod/ap031202.html

16.11.2023

Blogeinträge

Diese Website verwendet Cookies. Bitte lesen Sie unsere Datenschutzerklärung für Details.

OK